Ev

Aidiyet duygusunu hiç tatmamış bir insan için ev neresi olabilirdi ki? Ailesi dışında ne insanlara ne de yerlere bağlanmıştı. Bir kedinin yaşadığı eve bağlandığı gibi anılara bağlanırdı o da. Ama yanılmıştı işte. Bu yanılma, lise sıralarındaki anıları ya da ilk iş deneyimi hakkın...

Bir Dağınık Bütün

Sınırlandıramadığım adımların beni götürdüğü yerleri sonradan keşfederdim hep. Bir adım… Ve bir adım daha… Kendi dünyamın sonsuzluğunu taşır gibiydi adımlarım. Yavaşlamak beni rahatsız ederdi. Hızlı… Daha da hızlı… Hatta bazen ayaklarımın haklı isyanına gö...

Pencere

Günlerden bir gün, henüz varlığını bilmediğin bir diyarda, birisi nefes almaya başlar. Hatta bu kişi bazen senin varlığından bile önce nefes almaya başlamıştır. Sense onunla tanışacağını bilmeden, onun varlığına özlem duyarak büyürsün. Herkesin hayata baktığı pencere farklıdır ya...

Empati Noktası

Eskitilmiş bir masanın üzerinde mavi porselen bir kasenin içinde bir avuç fındık, gümüş bir kolye ucu, mor bir şemsiye ve albenisi yüksek bir dolma kalem duruyordu. Aslında masa karmaşıktı biraz, üzerindekiler belirli bir oran güdülmeksizin rastgele konulmuştu. Yeşil gözler baktı...

Sonrası Hep Bende Kalır

Hayatımıza giren ve bir şekilde paylaşımda bulunduğumuz herkesin dilinde farklı bir insan oluveririz. Onların karşısında tüm samimiyetimizle durmamıza rağmen, bizi farklı farklı nitelendirirler. Bazılarına göre eğlenceli, bazılarına göre iyi kalpli ve durgunuzdur. Hatta bazen ken...

Sarı Olmak İsteyen Mavi

Ne kadar da uçsuz bucaksızdım, ama ne kadar da durgun… Sanki konuşmak doğamda yoktu. Pek çok zaman imrenirdim varlığında canlılık olanlara. Bazen beni de ziyaret ediyorlardı. Onlar da bana imreniyorlardı galiba. Ben bunları düşünürken, en sevdiğim gelmişti beni canlandırmay...

En Sevdiğim Mevsim: Kış

Bundan yıllar öncesinde sıcak bir bahar günü, ben henüz ilkokul birinci sınıftayken babam almıştı beni okuldan. Evimiz okula yakın sayılırdı. Annem ya da babam sabahları beni yürüyerek okula bırakıp, dersler bitince de yine yürüyerek okuldan alırdı. Genellikle akşamları annem gel...

Kabullenişleri Kabullenebilmek

Yaşamak için hep bir şeylere ihtiyaç duyarız. Hayaller kurarız ve gerçekleşmeleri için dilekler diler, dualar ederiz. Hatta bazen işleri abartırız. Hayallerimiz gerçekleşmezse yaşamanın bir anlamı olmayacağını bile düşünürüz. Öyle midir gerçekten? Ben de hayallere büyük anlamlar ...

Heyecanın Sopranosu

Henüz dünyaya gözlerimi bile açmadan ağırlıklarının altında ezilebileceğim kadar beklentiyle beraberdim. Daha kim olduğumu benim bilmem bile imkansızken, herkesin benim hakkımda bir fikri, bir hayali vardı. Bebekken çok hissedemezdim herhalde, ama hep oradaydılar. Önceleri, herke...

Güvenin Bası

Duymak istediklerim bitmemişti henüz. Kendime gelebilmem için birkaç sese daha ihtiyacım vardı. Güvenin bası ile heyecanın sopranosu işimi görebilirdi. Kaybettiğim kendimsem eğer; teselliler anlamını kaybederken seslere olan ihtiyacım büyüdükçe büyürdü. Güvenin sesi bilmediğim bi...